Mantis 20 (Spring 2022)
Translations
Balakumaran
translated from the Tamil by Shriram Sivaramakrishnan
இரும்பு குதிரைகள்
1
குதிரைகள் பசுக்கள் ப ோல
வாய் விட்டு கதறுவதில்லை
வலியில்லை என்பதல்ல
வலிமையே குதிரை ரூபம்
தொட்டதும் சிலிர்க்கும் குதிரை
சவுக்குக்காப் பணிந்து ப ோகும்
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் முதலாம் பாடம்.
from Iron Horses
1
Horses are like cows.
They don’t cry.
Not because there is no pain.
Their form manifests it.
Touch them and they are
surprised. Show them a sheoak
whip, they will bow their heads.
This—
was the first lesson horses
taught me.
2
குளம்படி ஓசைக் கவிதை
குதிரையின் கனைப்புக் கீதம்
வீசிடும் வாலே கொடிகள்
பொங்கிடும் நுரையே கடல்கள்
பிடரியின் வரைவே வயல்கள்
உருண்டிடும் உடம்பே பூமி
சிலிர்த்திடும் துடிப்பே உயிர்ப்பு
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் இரண்டாம் பாடம்.
2
The hoofbeats, poems.
The neighing, music. The tail,
a flag. The foaming froths,
seas. The frameworks of
mane, fertile lands.
The rolling orb of its body,
the earth. The thrill of its pulse,
the breath.
This—
was the second lesson horses
taught me.
3
குதிரைகள் பயணம் செய்யா
கூட்டமாய்ப் பறவை ப ோல
இலக்குகள் குதிரைக்கில்லை
முன்பின்னாய் அலைதல் தவிர.
குதிரையை மடக்கிக் கேளு
ப ோவது எங்கே என்று
புறம் திரும்பி அழகு காட்டும்
கேள்வியே அபத்தம் என்று
இலக்கில்லா மனிதர் பெரியோர்
உள்ளவர் அடைய மாட்டார்
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் மூன்றாம் பாடம்.
3
Horses don’t travel
in groups like birds. No
goals to reach, only pre-
ambles. Stop a horse midway
and ask, Where to?
It will make faces
at this absurd question
of yours.
Wise men do not have goals;
those that do have one,
do not reach them.
This—
was the third lesson horses
taught me.
4
நிலம் பரவி கால்கள் நீட்டி
கன்னத்துப் பக்கம் அழுந்த
குதிரைகள் தூங்குவதில்லை
மற்றைய உயிர்கள் ப ோல.
நிற்கையில் கண்கள் மூடி
களைப்பினைப் ப ோக்கும் குதிரை
தொட்டதும் புரிந்து கொள்ளும்
தொடுதலைப் புரிந்து கொள்ளும்
தூங்குதல் பெரிய பாபம்
தூங்கவா பிறந்தீர் இங்கு
வாழ்வதோ சிறிது நாட்கள்
அதில் சாவினை நிகர்த்த தூக்கம்
புரிபவர் பெரியோர் அல்லர்
வாழ்பவர் தூங்க மாட்டார்
குதிரைகள் கண்கள் மூடி
குறி விறைத்து நிற்கும் காட்சி
யோகத்தின் உச்ச கட்டம்
நெற்றிக்குள் சந்திர பிம்பம்
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் நான்காம் பாடம்.
4
Horses do not spread-eagle
their bodies, arch their legs,
press their cheeks on the ground,
to sleep.
They close their eyes and
ward off their fatigues in rapt
attention. Touch them, they will
understand. They will
understand the touch.
To sleep is to sin,
were you born to sleep your life
when your days are finite?
The wise do not imitate
the death in their lives.
Eyes closed, body poised
in perfect shiver, the standing horse
is a highpoint of yogic
pose, a simulacrum of moon
behind its forehead.
This—
was the fourth lesson horses
taught me.
5
மனிதரின் செருமல் ப ோல
குதிரையின் கனைப்பு இல்லை
குதிரைகள் கனைப்பின் மூலம்
செய்திகள் சொல்வதில்லை.
அது அடிக்குரல் பேச்சு அல்ல
அந்தரங்க கேலியுமில்லை
குதிரைகள் தனக்குத் தானே
பேசலின் முயற்சி கனைப்பு
சிலசமயம் குதிரை கனைப்பில்
சின்னதோர் அலுப்பு உண்டு
அடுத்ததாய் செய்யப் ப ோகும்
வேலையின் முனைப்பு உண்டு
குதிரையின் கனைப்பைக் கேட்டு
மறு குதிரைத் திரும்பிப் பாரா
ஒரு கனைப்புச் சத்தம் கேட்டு
மறு கனைப்பு பதிலாய் தாரா.
குதிரைகள் உலகம் எளிது
எதிர்பார்ப்பு ஏதும் இல்லை.
தன் நெஞ்சைத் தானே நோக்கி
குதிரைகள் பேச்சே கனைப்பு
மற்றவர் என்ன சொல்வார்
என்பதே மனிதர் உலகம்
உற்றவர் எனக்கு நானே
என்பதே குதிரை வாழ்வு
குதிரையின் கனைப்பு கேட்க
எனக்கு நான் வணக்கம் சொல்வேன்
வேறெவரும் வாழ்த்த வேண்டாம்
வேறெவரும் வணங்க வேண்டாம்
என் செய்கை எனக்குத் தெரியும்
பூமாலைத் தேவையில்லை
தொடர்ந்து ப ோ மேலே மேலே
குதிரையின் கனைப்புச் சொல்லும்
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் ஐந்தாம் பாடம்.
5
The way man hawks,
a horse doesn’t.
A horse bellows to say nothing.
No glottal trilling to mock
anyone. It is an attempt at
self-talk. At times, tired;
at times, resolute.
The bellowing of a horse
doesn’t summon other horses;
the other horses do not
bray in response.
The world of horses is simple.
There is nothing called
expectation.
Men live for approvals from
others. Horses are their own kith.
Hearing them neigh, I greet
myself. Let others not wish me.
Let others not worship me. No
garlands, please. Arise as a
crescendo, those guttural sounds say.
This—
was the fifth lesson horses
taught me.
6
நீர் குடிக்கக் குனியும் குதிரை
நிழல் தெரியப் பின்னால் ப ோகும்
மிரளுது மிருகம் என்பார்
சீர் குணம் அறியமாட்டார்.
வேறொன்று குடிக்கும் ப ோது
தான் கலக்கல் கூடாதென்று
குழப்பத்தைத் தவிர்க்கும் குதிரை
மிருகத்தில் குழந்தை ஜாதி.
கால் வைத்த இடங்கள் எல்லாம்
பூ முளைக்கும் இடமென்றெண்ணி
குளம்பது விளிம்பில் நிற்கும்
குதிரையா மிரளும் மிருகம்
குதிரையின் குளம்பைப் பாரும்
இடுக்கிலே ரோமம் சிரிக்கும்
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் ஆறாம் பாடம்.
6
The horse that bends to drink water
staggers back when it catches
its own reflection.
The poor animal’s stupefied,
say those who cannot grasp
its grace. Or its childlike quality.
The horse that bends to drink water
bends to no other thought.
Can it be stupefied? It towers from
the brink of its hooves, thinking
every step it takes ploughs
a paradise in its wake.
Look at those hooves.
Strands of hair laugh from them.
This—
was the sixth lesson horses
taught me.
7
அவல ஆடுகள் கூட இங்கே
கொம்புடன் ஜனித்ததாக
கீச்சுப் பூனைகள் கொண்டதிங்கே
கூரிய நகமும் பல்லும்
யாருக்கும் தீங்கு செய்யா
நத்தைக்கும் கல்லாய் ஓடு
பச்சோந்தி நிறத்தை மாற்றும்
பல்லிவால் விஷத்தைத் தேக்கும்
குதிரைகள் மட்டுமிங்கே
கொம்பின்றி பிறந்ததென்ன ?
வெறுப்புடன் பிறந்த மாக்கள்
பயத்தினைத் துணையாய்க் கொள்ள
விருப்புடன் பிறந்த குதிரைக்கு
கொம்பில்லை ; விஷமுமில்லை
தர்மத்தைச் சொல்ல வந்தோர்
தடியோடா காட்சி தருவர் ?
குதிரைகள் காதைப் பாரும்
உள்ளங்கை சிவப்பு தோற்கும்
- இது
குதிரைகள் எனக்கு சொன்ன
வேதத்தின் ஏழாம் பாடம்.
7
Here, even sheep are born with
horns, kittens have razor claws
and chainsaw teeth, snails
that hurt no one— own
an unyielding shell, chameleons
manipulate the pigments
in their skin, while lizards
store venom in their tails.
Why, then, do horses have
no horns? While those
born with hatred, hold
dear their fear, horses—
born with desire, have no need
for horns, or venom.
Would preachers of dharma
hold a cane?
Look at the ears of horses,
they are ripe as your palms.
This—
was the seventh lesson horses
taught me.
BALAKUMARAN (5 July 1946 – 15 May 2018) was an Indian Tamil writer and author of over 200 novels, 100 short stories, and dialogue/ screenplay writer for 23 films. The poems featured in this issue are from his novel, Irumbhu Kudhiraigal (Iron Horses).
SHRIRAM SIVARAMAKRISHNAN is a 3rd-year student at Boise State University’s MFA program. His recent poems have appeared in DIAGRAM and Threadcount, among other journals. He tweets at @shriiram.